insanı asosyalliğe iten nedenler

(bkz: az okumak)

Bilgisayar ve cep telefonu

(bkz: yalnızlık) (bkz: mutsuzluk)

(bkz: aldatılmak) (bkz: sırtından bıçaklanmak) (bkz: 2 yıl çıkıp sevişememek)

amcık amcık olaylar başınızdan geçerse insan böyle oluyor.

çevre karakteristik orospu çocuğu doluysa geriye çok tercih kalmıyor ne yazık ki.

Bunun en temeli ailedir. Kavga dolu bir ortamda büyüyen çocuk içine kapanık ve asosyal oluyor genelde. “beni ailem bile sevmezken kim sever ki?” düşüncesiyle insanlardan uzaklaşıyor. Maalesef bunun bir örneği de benim. Şu gencecik yaşımda cıvıl cıvıl olmayı o kadar isterdim ki, ama ben çocuk yaşta ailesi tarafından öldürülen bir kadınım.

Hiçbir şey yapmayan askerden gelmesini bahane eden sadece evinde oturan nişanlı...sayesinde asosyal oldum...teşekkür ediyorum sevgili nişanlım...

Ağır depresyon, varoluşsal sancılar.

Hemen hemen herkes benzer nedenlerden burada, arkadaşlar içinize kapanmayın ne kadar asosyalliğe mahkum gibi hissetseniz de bunu kendinize yapmayın. Yalnızlık insana her şeyi yaptırır, bu yüzden çok canlar yandı. Konuşacak veya dertleşecek birine ihtiyacı olan varsa da çekinmesin, yazsın. Derman olamasam da ortak olurum, paylaştıkça dert azalır, mutluluk artar derler. Son olarak geçmez dediğiniz ne varsa geçiyor, güzel günler göreceğiz derttaşlar.

Asosyal olmaktan başka çare olmaması... İşsizlik, parasızlık, arkadaşsızlık, sosyalleşebileceğin arkadaşlarının evlenip çoluk çocuğa karışması, seninse hâlâ oturup saatlerce kpss çalışmak zorunda olman...

Artik yağan yagmurdan kendimi korumak istemiyorum. İş'e gitmek ve sadece karnimi doyurabilecegim parayi kazanmak istemiyorum. Bugün uyanmak istemezdim ama uyandim çok erken uyandim. Cebimdeki son parayi harcayip ve son borcumu ödeyip bu dünyadan siktir olup gitmek istiyorum. Yaşamak işkenceden başka bir şey değil. Hiçbir şey hissetmezken nasil oluyor da bu kadar aci çekiyorum. Aci çekebiliyorsam neden mutlu da olamıyorum. Bilmiyorum belki biraz sarılmaya ihtiyacım var. Sadece çok üzgünüm ben bu dünyanın insani değilim.

Şu (#2344972) entrymde anlatmışım bunun ana sebebini. Entry'i birisi artılamış ordan hatırladım bu entry'i. En iyi iyimser tahminlerle bile sağlıklı ve verimli bir sosyalleşme olasılığı yaklaşık %2,5 falan çünkü.

Dışarı adım atar atmaz 100 tlnin cebimizden kaybolması

(bkz: asosyal sözlük) üzerine 2 yıl düşündüğüm bkz. hehe.

akepe

(bkz: oyun bağımlılığı), (bkz: fakirlik), (bkz: depresyon)

herkes sacma sacma davraniyor çünkü askolar,nasıl asosyal olmayalım bu kadar sacmalik içinde

Metal müzik… asosyalleştirir diyen asosyaller; dünyanın en güzel şeyini dinleyin de sosyalleşin, sonuçta “metalci libidosu” diye birşey var :)

Güvendiğin herkesin ama herkesin tırt çıkması, senin kötülüğünü istemesi vs vs asosyallik iyidir ama bazen can sıkabilir

ne kadar değer verirsen ver , fedakarlık yaparsan yap karşı tarafı yüceltiyorsun ama kendin siliniyorsun o yüzden asosyallik iyidir :)

Asosyal olmak güzel bir şey mevcut düzende. Öncelikle masrafınız çok az. İşin ekonomik kısmına çok fazla girmiyeyim. (bkz: eğonomi çoh iyi yiğenim) yalnız kalmak, kişinin kendine vakit ayırması vs vs. En önem verdiğim konu ise sahte dostluklar ile sahte sohbetlerden uzak bir hayat. Bu akşam yaklasık 1 saat yürüyüş yaptım, arayıp cafeye çağıranlar oldu, gelemiyeceğimi belirttim. Yalnız kalmayı, düşüncelere dalmayı o kadar özlemişim ki.. Israr etmeyin anlatamam. Zamanın bu kadar değersiz olduğu, kişinin kendine vakit ayırması gereken bu dönemde zaman zaman tercih edilmeli bence. Asosyallikten sosyallik çıkarmalı, kendine zaman ayırmalı. Bu kişisel gelişim olarak değil, kendini dinlemek ve dinlendirmek için gerekli. Teşekkürler

her şeyin samimiyetsiz gelmeye başlaması

Patlangoz bi durum oluşması.

ergenlik...